بررسی کارآیی و پایداری کشت سیب زمینی در شهرستان بهار

امروزه توسعه پایدار توجه بسیاری از دانشمندان را به خود جلب کرده است متخصصان بخش کشاورزی نیز راهبرد کشاورزی پایدار را به عنوان یکی ازجنبه های مهم دستیابی به توسعه پایدار پیشنهاد میکنند اما نتایج اکثر تحقیقات گواه برپایداری پایین این بخش می باشد ازسویی دیگر ازآنجا که پایداری و کارآیی رابطه نزدیکی با هم دارند این تحقیق برآن است که به میزان پایداری وکارآیی مزارع سیب زمینی کاران شهرستان بهار بپردازد. این تحقیق براساس هدف کاربردی ،براساس نحوه گردآوری داده هاپیمایشی وبراساس زمان مقطعی است. جامعه آماری این تحقیق مشتمل برکشاورزان سیب زمینی کارشهرستان بهارمیباشد،که تعدادآنهاحدود 1200 نفرمی باشندکه ازبین آنها 210 نفربه صورت نمونه گیری انتخاب شدند. ابزارگردآوری این تحقیق پرسشنامه می باشد که بااستفاده ازروش تحلیل وباز تحلیل (محقق ساخته ) پایایی آن احرازگردید. دادهای جمع آوری شده توسط نرم افزارآماریspssوdeapموردتحلیل قرارگرفت. نتایج حاصل ازسطح پایداری مزارع مورد مطالعه نشان میدهد که 27 مزرعه دارای سطح نسبتاپایدار (13 درصد)، 71 مزرعه دارای سطح نسبتا ناپایدار (34 درصد)، 112 مزرعه دارای سطح کاملاناپایدار (53 درصد) میباشند ،همچنین دربررسی کارایی ازاین تعدادمزارع ازنظرکارایی فنی،تعداد 21 مزرعه درحالت بازدهی نزولی نسبت به مقیاس، 98 مزرعه درحالت بازدهی صعودی نسبت به مقیاس و 91 مزرعه درمرزکارایی فنی قرار دارند وازنظرکارایی تخصیصی نیز، 98 مزرعه درحالت بازدهی صعودی نسبت به مقیاس و 112 مزرعه درمرزکارایی تخصیصی قراردارند. درکارایی تخصیصی تعداد 98 مزرعه درمرزغیرکاراقرارداشته که میانگین کارایی اقتصادی این مزارع 76/0 میباشدکه این نشاندهنده عدم کارایی تخصیصی مزارع به میزان 24/0 میباشد .درکارایی فنی نیز تعداد 119 مزرعه درمرز غیرکاراقرارداشته که میانگین کارایی اقتصادی این مزارع 75/0 میباشد که این گواه برعدم کارایی فنی مزارع به میزان 25/0 میباشد . درکارایی اقتصادی نیز تعداد 94 مزرعه درمرزغیرکارا قرارداشته که میانگین کارایی اقتصادی این مزارع 65/0 می باشدکه این شاهد برهدررفت نهادههای مصرفی به میزان 35/0 میباشد .ودرنهایت بین پایداری و کارایی فنی، تخصیصی واقتصادی هیچ رابطه معنی داری وجودنداشت .